Eenzaamheid betekent voor iedereen iets anders. Neem Bart (28). Hij heeft een lieve vriend, 3 beste vrienden, een KvK-inschrijving en allerlei hobby’s. Toch is eenzaamheid een telkens terugkerend thema in zijn leven. “Ik heb een extreme vorm van fear of missing out.”
“Het liefst ben ik op meerdere plekken tegelijkertijd,” vertelt Bart openhartig. “Ik zie foto’s van mijn vrienden die gezellig aan het stappen zijn en denk: o jee, daar had ik bij moeten zijn. Dit mis ik dus.”
Hetzelfde heeft hij met persoonlijke ontwikkeling en nieuwe vaardigheden leren. “Dan lig ik in mijn bed en denk ik: ik heb vandaag nog niets nieuws geleerd, ik loop achter! Mijn frustratie groeit dan met de minuut, ik begin te pieren en kan ik niet meer slapen.”
Altijd op je tenen lopen
Wat Bart ook doet en waar hij dan ook is, het is dus nooit goed genoeg voor hemzelf. “Dat komt denk ik deels door hoe ik als persoon ben – ik ben een gevoelsmens en van nature een doemdenker – en deels door wat mij allemaal is overkomen,” vertelt hij.
Zijn leven was verre van gemakkelijk, maar inmiddels droomt hij ervan om als branddesigner een platform voor jonge impactmakers op te richten. “Het lijkt me geweldig om op die manier andere te kunnen helpen, maar de weg daarnaartoe moet ik alleen afleggen: de website maken, het oriënteren op het ondernemerschap, alle beslissingen nemen. Ik dóé het hoor, en ik ga het ook voor elkaar krijgen, maar het is een eenzaam proces.”
Eenzaamheid door onzekere gevoelens
Op de vraag wat hem uit de downs in zijn leven haalt, antwoordt hij volmondig: “hoop houden. Na regen komt zonneschijn.” Al weet hij uit ervaring dat sommige regenbuien lang kunnen duren.
Bart: “Als ik om me heen kijk, zie ik dat ik niet de enige ben met mijn problemen. Veel mensen zijn net als ik onzeker, waardoor ze zich eenzaam voelen. Ik zie ze op social media, bij het uitgaan en heb al een paar keer meegemaakt dat bekenden zelfmoord pleegden. Dit soort maatschappelijke problemen moeten wat mij betreft echt meer besproken worden. Nu lijken hele groepen mensen vergeten te worden. Dat kan toch nooit de bedoeling zijn.”
Bart vertelt zijn verhaal anoniem. Zijn echte naam is bij de gemeente Almere bekend.
