In de portretserie ‘Gouden gezichten’ stellen we verschillende stadsbewoners aan je voor. Waar worden zij gelukkig van? Waar storen zij zich aan? En waarvan gaat hun hart sneller kloppen?
Portret Patrick Mezas
Patrick (67) woont in Stedenwijk. Zijn atelier en eigen café aan het Stadhuisplein noemt hij zijn tweede huis.
Artistiek café voor iedereen
“Na een leven in de horeca en vijf eigen zaken, dacht ik dat het wel mooi geweest was. Maar toen er een paar jaar terug plannen waren om Windesheim of de Kunstlinie een plek in de Voetnoot te geven en ik gevraagd werd daar een coffeecorner te runnen, begon het toch te kriebelen. De plannen voor de nieuwe invulling van het gebouw gingen uiteindelijk niet door, maar ik zag mijn kans. In 2015 opende ik, samen met mijn compagnon, 'Café op 2': een sociaal-culturele ontmoetingsplek waar iedereen welkom is en je veel kunstenaars, studenten en gemeenteambtenaren vindt. Zeg maar een eetcafé-plus. Ik ben er elke dag zo’n 8 à 9 uur, vind het fijn om mensen om me heen te hebben.”
Beeldend kunstenaar
“Toch ben ik ook graag alleen. In mijn atelier bijvoorbeeld, dat boven 'Café op 2' zit. Ik maak in opdracht waarheidsgetrouwe beelden: bustes, half-bodies en standbeelden van mensen en dieren. Mijn buste van koning Willem-Alexander staat in de raadszaal van het stadhuis en binnenkort krijgt mijn beeld van Enith Brigitha, de eerste gekleurde vrouw die een Olympische medaillon won voor Nederland, een plek in Almere."
"Gelukkig heb ik ook tijd voor vrij werk. Op dit moment maak ik bijvoorbeeld een beeld van Peter R. de Vries. Elke dag ben ik zo’n 2 tot 5 uur in mijn atelier, maar als echt werk voelt het nooit, net zoals in het café trouwens. Ik ben gewoon bezig, heb alles hier precies gemaakt zoals ik het wil.”
Ontdekte zoon
“Mijn vrouw en kinderen zie ik thuis, maar ze komen ook regelmatig langs in het café. Heel bijzonder is dat ik twee jaar geleden een vierde zoon heb ontdekt. Dat ik dat op mijn leeftijd nog mee mag maken! Hij heeft dezelfde frons als ik en is ook beeldend kunstenaar. Zo apart.”
“Ouder worden is een gegeven. Je hebt het niet eens door. Of nou ja, vroeger sprong ik over een hek, nu loop ik eromheen. Mijn lichaam kan minder hebben, maar in mijn hoofd ben ik nog 35. Of ik ooit met pensioen ga? Niet eens als ik de Staatsloterij win.”
